به گزارش سفیر کرمان به نقل از آرمان کرمان –  در همه ملت ها و آیین های جهان قریب به اتفاق حجاب در میان زنان معمول بوده است اگر چه فراز و نشیب های زیادی نیز متحمل شده است اما هیچ گاه به طور کامل از بین نرفته است.

از این رو ایران که دارای فرهنگ غنی و ارزشمندی است ، عفت و پاکدامنی برای زنانش از همان ابتدای تاریخ وجود داشته است این را از دست نوشته ها و نقشینه های موجود بر سنگهای به جا مانده از نیاکانمان به راحتی می توان فهمید.

کافی ست نقش های حک شده بر سنگ های آثار تاریخی از جمله تخت جمشید کمی دقیق تر نگاه کنیم، در همه ی این نقشینه ها زنان با پوشش دیده می شوند.در هیچ برهه ای از روزگاران گذشته،  زمان و مقطعی نداشتیم که زنان بدون حجاب، رفت و آمد داشته باشند. حتی قبل از اسلام زنانی مثل آذرمیدخت و یا شخصیت هایی که در آن زمان مورد احترام بودند و یا فرماندهی جامعه را به عهده گرفته بودند ، حجاب داشتند.

در کتب تاریخی و ارزشمندمان از جمله شاهنامه، منیژه دختر افراسیاب این چنین خود را معرفی می کند:

منیژه منم دخت افراسیاب

برهنه ندیده رخم آفتاب

کرمان نیز تاریخش با حجاب و عفت مردان و زنان گره خورده است.سید محمد علی گلاب زاده مدیر مرکز کرمان شناسی است او همچنین نویسنده ی کتاب ” زن کرمانی روشنای زندگانی” است.

گلاب زاده در خصوص رعایت اصل حجاب و عفت در میان  زنان کرمانی به ” راه آرمان ” گفت: رعایت حجاب و عفاف از گذشته در میان کرمانیان یک اصل مهم بوده است تا آنجا که لاله خاتون دختر سرکار خاتون قراختاییان که هفتصد سال پیش حاکمیت کرمان را بر عهده داشته است علاوه بر فرماندهی شهر کرمان  با سرودن اشعاری عفاف و حجاب را ترویج می کرد.

وی ادامه داد :لاله خاتون اشعاری در باب حجاب چنین سروده است که  من آن زنم که همه کار من نکوکاری است ، به زیر مقنعه ی من بسی کله داری است، درون پرده ی عصمت که جایگاه من است، عبور باد صبا را گذر به دشواری است، نه هر زنی به دو گز مقنعه است کدبانو، نه هر سری به کلاهی سزای سرداری است.

نویسنده ی کتاب ” زن کرمانی روشنای زندگانی” افزود:در سرامیک های اکتشاف شده از تپه یحیی کرمان که قدمتی هزار ساله دارد، زنان با لباس های پوشیده به تصویر کشیده شده اند و این برگی ست برای آن که گواهی دهد که زنان کرمانی پیش از اسلام هم پوشده بودند.

چادر، چاقچور و پیچکی از جمله لباس های زنان کرمان در گذشته بوده است.لباس های آستین دار ، شلوارها یی با دم پاچه های گشاد و کفش هایی که تمامی پا را می پوشاند، همه نشان از آن دارد که زنان کرمانی از عریان خواهی و عریان بودن در گذر تاریخ پرهیز می کردند