به گزارش خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله مکارم شیرازی، از مراجع عظام تقلید که در دوران طلبگی خود در نجف اشرف ساکن بوده و دو بار توفیق پیاده روی از نجف تا کربلا را داشته است در بخشی از خاطرات خود در این باره می‌گوید: وقتی در نجف بودیم و درس می خواندیم، طلاب در ایّام خاصی، اربعین یا غیر اربعین، پیاده به کربلا می رفتند که در این میان علما، و مراجع هم بودند. بنده نیز دو بار موفق شدم در پیاده روی از نجف تا کربلا شرکت کنم، اما در آن روزگار، دسته های کوچکی پیاده روی می کردند.

او می‌افزاید: در اطراف شط، قبایل شیعه هستند. و خیلی علاقه به زوّار دارند. رئیس قبیله یک مُضیفی دارد، یعنی یک میهمان خانه ای دارد، یکی از شرایط رئیس قبیله، داشتن آن مُضیف است. شب ها ما می رفتیم در مضیف آنها و خیلی هم خوشحال می شدند که پذیرایی از زوّار امام حسین(ع) کنند، تمام قبایل وسط راه، شیعه بودند.یک خانمی بود و وسط راه دوغ آورده بود که به زوّار بدهد. من یادم هست که این چادرش را گرفته بود روی این دوغ، که آفتاب بهش نخورد، گرم نشود. اینقدر دقت داشت که در پذیرایی از زوّار، بهترین راه را [به کار ببندد].

آیت‌الله مکارم در نقل بخش دیگری از خاطرات خود در همین رابطه ادامه می‌دهد: در یکی از سفرها ما ظهر اطراق کردیم و استراحت، و دیگر بعد از ظهر باید راه می رفتیم.
شروع کردیم به راه رفتن، چندتا از جوان های عرب، مال یکی از مُضیف ها، آمدند به ما پیشنهاد کردند که امشب را اینجا باشید. گفتیم ما تازه راه افتادیم، تا شب خیلی وقت است، ما باید برویم. یکیشان گفت علاج ندارد. از او اصرار و از ما انکار، یک وقت دیدیم خنجر کشید که باید پیش ما بمانید! یعنی اینقدر علاقه به زوّار داشتند.
من گفتم ما قول می دهیم که از طرف شما هم زیارت می‌کنیم، بنابراین اجازۀ مرخصی ما را بدهید. دیگر هر طوری بود راضی‌شان کردیم و اجازۀ مرخصی را گرفتیم و حرکت کردیم.[6]

*خصلت میهمان‌نوازی شیعیان کشور عراق که با آمیختگی با محبت سالار شهیدان(ع) عمقی بی‌پایان یافته است؛ یکی از پایه‌های اصلی شکل‌گیری مراسم بی‌بدیل “پیاده‌روی اربعین” است.

خصلتی که به نظر می‌رسد محترم داشتن آن و توجه به پیوست‌های میهنی و مذهبی آن در کشور عراق و عدم تلاش برای دولتی‌سازی آن، ضرورتیست که البته هر سال بهتر از گذشته از سوی زوّار و جوانان ایرانی حاضر در مراسم اربعین رعایت می‌شود.