کاملاً مشخص است که فدراسیون فوتبال توان انتخاب سرمربی داخلی را هم برای تیم ملی ندارد چه رسد به سرمربی خوب خارجی. دیروز سئول‌نشینان اعلام کردند محدودیت‌هایی برای اعلام نام سرمربی تیم دارند! این در حالی است که حتی خبرنگاران کشور‌های عربی اعلام کرده‌اند قلعه‌نویی سرمربی تیم ملی می‌شود و در واقع می‌توان امیر را سرمربی آینده تیم ملی دانست مگر آنکه دوباره شرایط عوض شود و مثلاً، چون سپاهان در آسیاست، قلعه‌نویی در این تیم بماند. یک تفکری هم وجود دارد که وحید هاشمیان در ۲ بازی فروردین مقابل کامبوج و هنگ‌کنگ سرمربی موقت باشد و بعد قلعه‌نویی برای بازی با بحرین و عراق بیاید!

دو هفته است که فدراسیونی‌ها می‌گویند به زودی و طی ۳، ۴ روز آینده سرمربی تیم ملی اعلام می‌شود، اما خب نمی‌توانند اعلام کنند! خبر جدیدی هم که شنیدیم این است که اگر یکی از مربیان ایرانی سرمربی تیم ملی شود احتمالاً ۳ ملی‌پوش سرشناس از تیم ملی می‌روند و در واقع خداحافظی می‌کنند. ملی‌پوشانی که البته سن و سال‌شان هم به جام جهانی نمی‌خورد.

چندی قبل که ملی‌پوشان در حضور ساکت و در مورد سرمربی تیم ملی صحبت می‌کردند بین برانکو و علی دایی به نفر دوم رأی دادند، اما حالا شرایط به طور کلی عوض شده و ملی‌پوشان هم می‌دانند که علی دایی شانس بسیار کمی دارد. آنچه مسلم است تیم ملی چه با مربی ایرانی و چه با خارجی (که احتمالش خیلی کم است) کار بسیار سختی مقابل بحرین، عراق و مرحله بعدی بازی‌هایش دارد، ولی مسئله اینجاست که فدراسیون مقتدری نداریم و حرف کمیته فنی و هیئت رئیسه و رؤسای موقت، حرف نیست!