بیرانوند به قول خودش مرد روز‌های سخت است، چون به سختی به این نقطه و جایگاه رسیده است. امروز فرصتی دست داد که دقایقی با علیرضا بیرانوند گلر پرسپولیس هم‌کلام شوم و… بهتر است خودتان گپ و گفت ما را بخوانید که خواندنی است.

علیرضا بیرانوند چه خبر؟ می‌گویند افت کرده‌ای؟

چه کسانی؟!

به هر حال بعد از ۴ گلی که در شهرآورد و بازی با الدحیل خوردی این حرف‌ها و زمزمه‌ها بیشتر شنیده شد.

کدام افت؟! اخلاق من را خودت بهتر می‌شناسی. اگر حرف منطقی باشد می‌پذیرم، اما برخی صحبت‌ها از روی بغض و کینه‌توزی است. من می‌دانم چرا این صحبت‌ها مطرح می‌شود و اگر بخواهم حرف بزنم… بی‌خیال!

چرا بی‌خیال؟!

فقط بنویس یکی آن بالا من را دوست دارد. قربان خدا بروم که همیشه حواسش به بندگان خودش است. من در این فوتبال زحمت کشیدم، پارتی نداشتم. بچه پولدار نبودم و فامیل یا دوست بانفوذی هم نداشتم. افتخار می‌کنم لرستانی و شهرستانی هستم و شاید خیلی تکراری باشد که بگویم از کجا و با تحمل چه مشقاتی به پیراهن تیم ملی رسیدم.

پس مغرور نشده‌ای؟

غرور کجا بود؟ چرا باید مغرور شوم؟ اتفاقاً خیلی از نزدیکانم به من می‌گویند تو خیلی بیش از حد با همه صمیمی می‌شوی و با خبرنگاران و حتی مردم عادی شوخی می‌کنی. تا به حال پیش نیامده یکی بگوید علیرضا بیرانوند مغرور شده است. واژه غرور اصلاً و ابداً برای من تعریف نشده است!

در خصوص بحث اینکه در باد مهار پنالتی کریستیانو رونالدو خوابیده‌ای، نظرت چیست؟

این هم از آن حرف‌هاست. آن بازی با پرتغال در جام جهانی تمام شد و به تاریخ پیوست. اگر بخواهم در باد آن بازی بخوابم باید بی‌خیال فوتبال شوم. قصه جام جهانی یا گرفتن پنالتی کریستیانو رونالدو به‌ درد نوه‌هایم در آینده و دوران بازنشستگی من می‌خورد نه الان خودم!

حرف جالبی زدی! یعنی هر از گاهی به آن پنالتی فکر نمی‌کنی؟

گفتم که هرچه بود مربوط به گذشته است. به آن افتخار می‌کنم، اما در باد آن نمی‌خوابم و زندگی نمی‌کنم.

ولی شاید خیلی‌ها انتظار ندارند علیرضا بیرانوند در دو بازی متوالی ۴ گل بخورد؟

می‌دانم انتظارات بالا رفته است. این را هم می‌دانم وقتی تیمی گل می‌خورد همه بازیکنان در آن مقصر هستند، اما این ۴ گل کارشناسی شود بعد ببینید من مقصر بودم یا نه؟ من خیلی خودم را مقصر نمی‌دانم و معتقدم افت نکردم و خودم و مربیانم در تمرینات به خوبی این موضوع را می‌دانیم، اما به هر حال یکسری‌ها همیشه هستند که این حرف‌ها را می‌زنند. ایرادی هم ندارد هرکسی می‌تواند حرفش را بزند به شرط آنکه قصد و غرض نباشد. برای همه دوستان و حتی منتقدان هم احترام قائلم و حتماً این را بنویس.

راستی تو می‌توانستی در نیم‌فصل به آنتورپ بلژیک بروی، اما ماندی. الان فکر نمی‌کنی اگر به جای ماندن به بلژیک رفته بودی برای خودت بهتر بود؟

من اصولاً آدم احساساتی هستم و معمولاً با دل و قلبم تصمیم می‌گیرم. بله، به قول شما می‌توانستم بروم و شاید مشکلی هم پیش نمی‌آمد، اما ماندم تا برای چهارمین بار با پرسپولیس قهرمان شوم.

به قول معروف پوکر کنی؟

بله، ماندم که با پرسپولیس پوکر کنم. از طرفی پای هواداران پرسپولیس وسط بود که همیشه پای من ایستاده‌اند و از طرف دیگر با آقایحیی هم خیلی رودربایستی داشته و دارم. نمی‌توانستم در این شرایط بروم، اما باز هم می‌گویم هیچ منتی سر هیچ‌کسی ندارم. کاری که انجام دادم دلی بود.

پشیمان نیستی؟

نه! صد بار دیگر هم زمان به عقب برگردد باز هم همان تصمیم را می‌گیرم و تا پایان فصل در پرسپولیس می‌مانم. هم می‌خواهم قهرمان لیگ برتر شوم و هم پرسپولیس به مرحله بعدی لیگ قهرمانان آسیا صعود کند. آن‌ وقت با خیالی راحت از هواداران بامعرفت پرسپولیس خداحافظی خواهم کرد.

در لیگ قهرمانان آسیا کار سختی پیش‌رو دارید. به الدحیل باختید و حالا هم باید با شارجه در امارات بازی کنید

بعد از بازی با الدحیل هم آقایحیی گفت منصفانه نیست پرسپولیس ۳ بازی پشت‌سر هم بیرون از خانه بازی کند. این برنامه کنفدراسیون فوتبال آسیا عادلانه نیست.

اگر روال عادی مسابقات لیگ قهرمانان آسیا برگزار می‌شد سه‌شنبه شما باید در تهران میزبان شارجه بودید. به الدحیل باختید و می‌توانستید به پشتوانه تماشاگران پرسپولیس در استادیوم آزادی شارجه را شکست بدهید اما…

ان‌شا‌ءا… با تلاش و همت بچه‌ها و حمایت ایرانی‌های مقیم امارات در این کشور هم برای شکست شارجه به میدان خواهیم رفت، اما طبیعتاً در تهران کار راحت‌تری پیش‌رو داشتیم. از همه بدتر اینکه هواداران ما در تهران و ایران از تماشای این بازی محروم می‌شوند. البته ما فکر خودمان را مشغول این داستان‌ها نکرده و تمرکز خودمان را روی بازی با شارجه گذاشتیم ولی این مشکلات هم وجود دارد.

نتیجه بازی با شارجه را چگونه پیش‌بینی می‌کنی؟

من هرگز نتایج مسابقات فوتبال را پیش‌بینی نمی‌کنم. الان هم هیچ پیش‌بینی ندارم ولی امیدوارم با دست پر از امارات برگردیم.